คำตอบ

ชนิดของสารกันหืนที่อนุญาตให้ใช้เพื่อวัตถุประสงค์กันหืนและเสริมฤทธิ์วัตถุกันหืนในอาหารต่างๆ ได้แก่ 1. แอสคอร์บิล ปาลมิเทต (Ascorbyl palmitate) เป็นวัตถุกันหืนที่มีประสิทธิภาพดีสามารถป้องกันการเกิดปฏิกิริยาออกซิเดชันที่เกิดขึ้นเนื่องจากมีเหล็กเป็นตัวเร่งปฏิกิริยา 2. บีเอชเอ (Butylated hydroxyl anisole, BHA) เป็นวัตถุกันหืนที่นิยมใช้ในผลิดภัณฑ์อาหารที่มีไขมันและน้ำมันเป็นส่วนประกอบ 3. บีเอชที (Butyated hydroxyl toluene, BHT) เป็นวัตถุกันหืนที่นิยมใช้เช่นเดียวกับบีเอชเอ แต่มีประสิทธิภาพดีกว่าเล็กน้อยและให้กลิ่นฟีนอล(phenol) เช่นเดียวกับบีเอชเอ 4. กรดไอโซแอสคอร์บิก และโซเดียมไอโซแอสคอร์เบต (Isoascorbic acid, sodium isoascorbate) เป็นวัตถุกันหืนที่ใช้ป้องกันการเกิดปฏิกิริยาออกซิเดชันของอาหารทั้งชนิดที่มีไขมันเป็นส่วนประกอบและไม่มีไขมันเป็นส่วนประกอบ 5. โทโคฟีรอล (Tocopherol) เป็นวัตถุกันหืนที่มีในธรรมชาติ ในน้ำมันพืชหรือ อาจสังเคราะห์ได้จากปฏิกิริยาทางเคมี แต่มีประสิทธิภาพไม่ดี จึงมักจะใช้ร่วมกับวัตถุกันหืนชนิดอื่น 6. แกลเลต (Gallate) เป็นวัตถุกันหืนที่มีประสิทธิภาพดีมาก ช่วยป้องกันการเกิดเพอร์ออกไซด์ แต่มีข้อเสียคือ การใช้ในอาหารที่มีเหล็กปนเปื้อน จะทำให้เกิดสีม่วงขึ้น 7. บีทีเอชคิว (Tertiary buthyhydoquinone, TBHQ) เป็นสารกันหืนที่มีประสิทธิภาพดีที่สุดสำหรับผลิตภัณฑ์ประเภททอด ช่วยป้องกันการเปลี่ยนแปลงของสีและการเกิดออกซิเดชัน นอกจากนี้ยังละลายได้ดีในน้ำมันและไขมัน.

รายชื่อเอกสารที่เกี่ยวข้อง

สุภาพร สุทิน. กรรมวิธีการแปรรูปสัตว์น้ำ. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์, 2556, หน้า 36-37.