คำตอบ

สารสำคัญของขิงนั้นอยู่ในเหง้า ซึ่งส่วนใหญ่เป็นน้ำมันหอมระเหยและน้ำมันเรซินที่ประกอบไปด้วย menthol, borneol, fenchone, 6-shogaol, zingerone, zingiberol, zingiberene, gingerdione, gingerdiol, paradol และ 6-gingerol เป็นต้น แม้ว่าขิงจะเป็นสมุนไพรซึ่งเป็นที่ยอมรับว่าปลอดภัย แต่ในประโยชน์หรือสรรพคุณมากมายนั้น หากใช้ไม่ถูกวิธีหรือขาดความระมัดระวังก็อาจจะมีโทษได้เช่นกัน เนื่องจากขิงมีฤทธิ์ทางเภสัชวิทยาหลากหลายจึงอาจเกิดการทำปฏิกิริยากันระหว่างยากับสมุนไพร (drug-herb interaction) อันอาจทำให้ฤทธิ์ในการรักษาเปลี่ยนแปลงไป หรืออาจจะก่อเกิดโทษแก่ร่างกายได้ ซึ่งการรับประทานขิงเป็นประจำในปริมาณมากสามารถเพิ่มโอกาสของความเสี่ยงในการเกิดเลือดออกหรือจ้ำเลือดได้เมื่อใช้ร่วมกับยา

รายชื่อเอกสารที่เกี่ยวข้อง

คมกิจ จาวีระ.  “ขิง สมุนไพรไทยสารพัดประโยชน์”.  วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี.  ปีที่ 23, ฉบับที่ 2, (เมษายน-มิถุนายน), 2551, หน้า 34-35.