อ่านประมวลสารสนเทศพร้อมใช้ฉบับเต็มที่นี่ >> 

บทคัดย่อ :

อาหารเป็นปัจจัยสำคัญในการดำรงชีวิตของมนุษย์ มนุษย์รู้จักการป้องกันการปนเปื้อนของอาหารโดยการนำวัสดุต่างๆ มาใช้ในการห่อหุ้มตั้งแต่อดีตจนกระทั่งปัจจุบัน เพื่อป้องกันการปนเปื้อนหรือยืดอายุอาหารให้อยู่ได้นานขึ้น ปัจจุบันวัสดุที่นำมาใช้ในการบรรจุหรือสัมผัสอาหารมีการพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ การพัฒนาที่เพิ่มขึ้นย่อมส่งผลให้เกิดความเสี่ยงขึ้นด้วยเช่นกัน โดยเฉพาะวัสดุบรรจุอาหารประเภทไขมัน น้ำพริกเครื่องปรุงรส มักพบปัญหาในการปนเปื้อนกับสารพลาสติไซเซอร์ซึ่งเป็นส่วนผสมของประเก็นใต้ฝาขวดแก้ว โดยสารนี้จะเคลื่อนย้าย (Migration) ไปยังอาหาร หากผู้บริโภคได้รับการสะสมของสารนี้ภายในร่างกายอย่างต่อเนื่องก็จะทำให้เกิดอันตรายได้ นอกจากนี้ยังก่อให้เกิดปัญหาในการส่งออกสินค้าต่างๆ ไปยังต่างประเทศที่ตรวจพบว่าหากมีการปนเปื้อนของสารเกินกว่ามาตรฐานที่กำหนดก็จะถูกส่งกลับมา ทำให้เกิดปัญหาเกี่ยวกับการส่งออกสินค้าไทยไปยังตลาดโลกได้ การป้องกันการปนเปื้อนของสารจากวัสดุบรรจุอาหารไปยังอาหารนั้น เป็นหน้าที่โดยตรงของผู้ประกอบการในการจัดการและกำหนดปริมาณสารที่นำมาใช้ในการผลิตให้อยู่ในระดับมาตรฐานเพื่อความปลอดภัยของผู้บริโภคให้มากที่สุด นอกจากนี้ในปัจจุบันประเทศไทยเองได้มีศูนย์เชี่ยวชาญด้านวัสดุสัมผัสอาหาร ที่ทำการตรวจวิเคราะห์สารต่างๆ ภายในวัสดุที่นำมาบรรจุอาหารให้ผ่านเกณฑ์ที่กำหนดไว้ เพื่อความปลอดภัยของผู้บริโภคและสามารถนำสินค้าส่งออกสู่ตลาดโลกได้อย่างภาคภูมิใจ

คำสำคัญ : วัสดุสัมผัสอาหาร, ภาชนะบรรจุอาหาร, พลาสติไซเซอร์, ข้อกำหนดของกฎระเบียบ
Keyword : Food contact materials, Food packaging, Plasticizer, Regulation